Electric Light Orchestra w zarysie

...Jest przełom dekady rok 1970…z inicjatywy muzyków z Birmingham -  multiinstrumentalisty Roya Wooda oraz młodego  wokalisty i gitarzysty Jeffa Lynne'a.  powstaje  grupa Electric Light Orchestra. Obok nich w oryginalnym składzie znajdują się Bev Bevan (perkusja), Steve Woolam (skrzypce) i Bill Hunt (m.in. puzon, tuba, fortepian).  Z założenia ma to być eksperymentalna grupa rockowo-symfoniczna łącząca rock z brzmieniem instrumentów smyczkowych.

 
Początki nie są jednak łatwe. Pierwszy album The Electric Light Orchestra (1971) ‘wiecznie skłóceni ze sobą muzycy nagrywają całą wieczność, a gdy się już ukazuje przechodzi bez większego echa. Jeszcze przed nagraniem drugiego albumu dochodzi do zmian w składzie zespołu – odchodzi jego założyciel - Roy Wood z częścią muzyków. Jeff Lynne zostaje liderem i twórcą piosenek. Odtąd, jako wokalista, gitarzysta, kompozytor i producent, staje się wyznacznikiem stylu ELO.

Od początku istnienia  zespół odnosi większe sukcesy w Stanach Zjednoczonych gdzie zresztą częściej koncertuje, niż w rodzimej Anglii. ,,W Ameryce możesz wydawać single i nikt nie klasyfikuje cię jako wykonawcy tylko od hitów. W Anglii, jeśli nie masz hitu na listach przebojów, to znaczy, że jesteś nikim‘’- żalił się Lynne w rozmowie z "Melody Maker".

Prawdziwy sukces jednak przychodzi – niestety dopiero wraz z szóstą   płytą zespołu - ,,A New World Record" (1976), Pochodzące z niej utwory  "Livin' Thing" i "Rockaria" zawojowały listy przebojów w Anglii. 

Wielkim sukcesem staje się  również kolejny podwójny album  "Out Of The Blue" (1977). Następny krążek, "Discovery" (1979), okazuje  się numerem 1 w Wielkiej Brytanii. Z tej płyty pochodzi największy hit w karierze ELO, "Don't Bring Me Down". Piosenka wyznacza  nowy styl grupy - bez smyczków, za to z większą ilością syntezatorów.

Druga połowa lat 70-tych to najlepszy okres w działalności zespołu  – ELO zapełnia ogromne areny stadionów w Cleveland i Wembley organizując efektowne występy z wielkim przepychem.
 

Wembley 1978

W trakcie całej  kariery ELO nagrali 12 studyjnych płyt za które  otrzymali dziewięć złotych platynowych i multiplatynowych płyt

Zespół rozpadł się w 1986 roku gdy jego lider Jeff Lynne postanowił poświęcić się działalności producenckiej i promocyjnej. Grupa reaktywowała się bez udziału Lynna i bez jego zgody na używanie oryginalnej nazwy jako Electric Light Orchestra Part Two…… ale to dla wielu zupełnie inna już historia….

 
Dyskografia studyjna zespou:

- 1971 The Electric Light Orchestra (wydana w USA w marcu 1972 jako No Answer)

- 1973 ELO 2 (wydana w USA jako Electric Light Orchestra II)

- 1973 On the Third Day

- 1974 Eldorado – A Symphony by the Electric Light Orchestra

- 1975 Face the Music

- 1976 A New World Record

- 1977 Out of the Blue

- 1979 Discovery

- 1980 Xanadu (soundtrack; wspólnie z Olivią Newton-John)

- 1981 Time

- 1983 Secret Messages

- 1986 Balance of Power

- 2001 Zoom (faktycznie solowa płyta Jeffa Lynne'a)

Tekst: Piotr Pulwer