USA FOR AFRICA We Are The World

Japońskie wydanie 12AP 3021 CBS Sony Rok 1985

Singel charytatywny wykonany przez formację USA for Africa, którego celem było zebranie pieniędzy na pomoc dla głodującej Afryki. Pomysłodawcą był Harry Belafonte, piosenkę napisali Michael Jackson i Lionel Richie, a producentem był Quincy Jones. Nagranie miało miejsce w nocy 28 stycznia 1985 roku. Była to noc rozdania American Music Awards, co było sposobem na zebranie tylu artystów w jednym miejscu i czasie (artyści przyjeżdżali po ceremonii do studia).

Utwór został przebojem roku i przyniósł 90 mln dolarów zysku. Zdobył dwie nagrody Grammy w 1985 roku jako Best Song of the Year oraz Best Record of the Year. 800 000 kopii nagrania pojawiło się w sklepach we wtorek, 7 marca 1985 i wszystkie one zostały sprzedane podczas pierwszego tygodnia. Piosenka zadebiutowała na liście Billboardu 23 marca na miejscu 21 (był to najwyższy debiut od czasów Imagine Johna Lennona), a na miejscu pierwszym znalazła się po trzech tygodniach pobytu na liście.

Lista wykonawców:

Lionel Richie

Stevie Wonder

Paul Simon

Kenny Rogers

James Ingram

Tina Turner

Billy Joel

Michael Jackson

Diana Ross

Dionne Warwick

Willie Nelson

Al Jarreau

Bruce Springsteen

Kenny Loggins

Steve Perry

Daryl Hall

Huey Lewis

Cyndi Lauper

Kim Carnes

Bob Dylan

Ray Charles

Osobiste wrażenia z przesłuchania płyty:

Ta płyta to taki kawałek historii, że nie godnym Ją oceniać ;) Pamiętam premierę w radiowej Trójce, niósł ten kawałek z sobą sporo serca dla Afryki. Nasze podejście do Afrykanów zmieniło się dziś diametralnie, ale nie mieszajmy w to polityki, ja zostanę przy tych emocjach i przy tej życzliwości, która towarzyszyła nagrywaniu „We Are The World”. Wolę nas ludzi takich, jak na tej płycie. Kawałek legenda, piękna melodia i niezapomniane wykonanie. Plejada artystów z najwyższej półki, doskonała oprawa muzyczna. Nic dodać nic ująć. Płyta zawiera dwa utwory, na drugiej stronie jest kawałek instrumentalny, ale nie skupiam się na nim. Mam dziwne uczucie posiadając ta płytę, że oto jestem uczestnikiem czegoś niezwykłego, co wydarzyło się kiedyś spontanicznie i bezinteresownie. Mimo ubogiej ilości muzyki do słuchania (bo dwa utwory to raczej mało) cieszę się, że posiadam tą płytę w zbiorze. To jest trochę, jak z hymnem - jest jeden i niepowtarzalny. Trudno do płyty z hymnem powstawiać jakieś dodatkowe piosenki. Wspaniała pamiątka zwłaszcza dla osób które słuchały już muzyki w chwili powstawania tego nagrania, chwila zatrzymania i przemyśleń. Polecam.

STAN TECHNICZNY:

PŁYTA: NM, (Near Mint) – Stan płyta bardzo dobry, odsłuch idealny.

OKŁADKA: NM, (Near Mint) – Stan okładki bardzo dobry, na półkach w sklepach często widzę bardziej zniszczone nowe płyty.

  

RUSH Grace Under Pressure

Japońskie wydanie 25-3P-505 EPIC Sony INC. Rok 1984

Rush – kanadyjskie trio rockowe grające hard rock i rock progresywny. Grupa powstała w roku 1968, a swój debiutancki album wydała w 1974.

Jest aktywna do dziś. Grace Under Pressure – dwunasty album grupy.

Twórcy:

Geddy Lee - śpiew, gitara basowa, syntezatory

Alex Lifeson - gitary, syntezatory

Neil Peart - instrumenty perkusyjne

Lista utworów:

- Distant Early Warning – 4:59

- Afterimage – 5:04

- Red Sector A – 5:10

- The Enemy Within – 4:34

- The Body Electric – 5:00

 - Kid Gloves – 4:18

- Red Lenses – 4:42

- Between the Wheels – 5:44

Osobiste wrażenia z przesłuchania płyty:

Miałem dużą przerwę w słuchaniu płyt. Powodem nie jest brak płyt bo jest ich długa kolejka, tylko brak czasu. Płyt nie słucham byle jak. Winyle to ceremonia. Nie robię tego w biegu tylko na spokojnie i trzeba do tego wolnej chwili. Ale do rzeczy. Dziś Płyta Rush „Grace Under Pressure”. Jeśli ktoś lubi takie zespoły jak wczesny Genesis, Yes czy nawet Marillion to na pewno płyta Rush również przypadnie mu do gustu. Dużo widzę tu podobieństw do wymienionych kapel. Najsłabszym punktem jest dla mnie wokal. Głos jakich wiele, nie powala kompletnie niczym. Takiego wysokiego nieco wymuszonego brzmienia nie cierpię tez we własnym głosie (z tym, że ja w dodatku fałszuję). Brzmienie gitar również dość pospolite, jak na tamte lata. Rytmiczne walenie w struny przypomina mi trochę wczesne The Police, dla mnie przy dłuższym słuchaniu jednostajne i nużące. Trochę przewidywalna muza. Jak widać mnie w osłupienie ta płyta nie wprawiła. Uważam Rush za taki Genesis bis, trochę bardziej płaski i mniej zaskakujący ale jednak dający się słuchać zwłaszcza ze względu na ścieżki basu. Mimo braku euforii to brzmienie zdecydowanie przypomina mi najlepszy moim zdaniem okres rocka progresywnego. Dla wielu osób zespół Rush to ikona mająca wpływ na wiele kapel. Podobno Metallica, Anthrax czy Iron Maiden byłyby innymi zespołami bez Rush (uważam że akurat Iron Maiden niewiele wziął z tej kapeli. Rush jest o wiele ciekawszy i zróżnicowany). Ja jednak po wysłuchaniu tej płyty nie zostałem spontanicznym fanem. Proszę pamiętać, że opinię wystawiam grupie RUSH na tle potęg rocka progresywnego, gdyby nie tytani tego kierunku Rush byłby super. Nie chcę by zabrzmiało, że mi się nie podoba „Grace Under Pressure”, zwyczajnie jest kilka kapel jeszcze lepszych. Zazwyczaj piszę swoja opinię o płytach po ich wielokrotnym wysłuchaniu, w przypadku Rush słuchałem tylko dwa razy. Być może jest to zespół, który zaczyna się podobać dopiero po dłuższym słuchaniu, nie zarzekam się, że nie zmienię swojego nastawienia do nich za jakiś czas. Na tą chwilę daję 7 punktów na 10 w mojej skali, to nie jest mało zważywszy, że Modern Talking nie ma nawet jedynki ;)

STAN TECHNICZNY:

PŁYTA: NM, (Near Mint) – Stan płyta bardzo dobry, odsłuch idealny.

OKŁADKA: NM, (Near Mint) – Okładka sztywna bez zagięć ale nieco brudna.